Hoe lees ik een etiket?

Stel, je hebt al je moed verzameld en gaat detoxen. Je wilt zo puur mogelijk eten en gaat aan de slag met het vermijden van toegevoegde suikers en – onder andere – smaakversterkers. Je staat in de supermarkt en denkt: HELP! Hoe lees ik een etiket?

Fabrikanten gebruiken ingewikkelde termen, bedenken andere namen voor gekke E-nummers en kunnen suiker op wel 50 verschillende manieren benoemen. Wil je gezonde producten in je voorraadkast hebben staan, met zo min mogelijk onnatuurlijke toevoegingen en suikers, dan zul je zelf het etiket moeten kunnen ontcijferen. Bewust zijn van wat je eet begint bij het kunnen lezen en begrijpen van etiketten van voedingsmiddelen.

Hoe lees je een etiket?

Een etiket bevat veel informatie, wat allemaal wettelijk verplicht is voor de fabrikant. Het allerbelangrijkst om te scannen of een product gezond is of niet, is het lezen van de ingrediëntendeclaratie. Onder het kopje ‘ingrediënten’ staan alle ingrediënten van het voedingsmiddel genoemd die de fabrikant heeft toegevoegd om het product samen te stellen. Hierbij kun je denken aan suikers, zouten, smaakmakers, vulstoffen en andere grondstoffen die nodig zijn om een product samen te stellen. Deze ingrediënten worden vermeld op aflopende volgorde, wat inhoudt dat het eerstgenoemde ingrediënt voor het grootste gedeelte aanwezig is in het product.

Daarnaast staat er altijd een voedingswaardetabel vermeld, waarin je kunt aflezen wat de voedingswaarde van het product is per 100 gram of per portie. Je vindt hier dus het aantal calorieën, vetten, eiwitten, koolhydraten en natrium. Onder koolhydraten staat altijd vermeld: “waarvan suikers”. Dit betekent niet dat hieronder de toegevoegde suikers worden vermeld, maar hier worden de mono- en disachariden van het product genoemd. Dit kunnen zowel natuurlijke suikers zijn (bijvoorbeeld de melksuiker in een pak yoghurt), maar het kunnen ook toegevoegde suikers zijn. Je kunt de exacte hoeveelheid suiker checken in de voedingswaardetabel (koolhydraten – waarvan suikers). Deel je dit door 4, dan weet je hoeveel suikerklontjes het bevat.

Alleen het checken van een voedingswaardetabel is dus niet voldoende. Want in de ingrediëntendeclaratie kun je dus lezen of het product toegevoegd suiker bevat. Wordt hierin geen suiker vermeld, dan zit het er van nature in!

Waar moet je op letten bij het lezen van de ingrediëntendeclaratie?

Leuk, al die schuilnamen voor suiker en smaakversterkers, maar hoe kun je deze er nu uit pikken?

Schuilnamen voor suiker

Wanneer in een ingrediëntendeclaratie suiker wordt genoemd, dan is dit toegevoegd suiker. Dit kan onder diverse schuilnamen worden omschreven. Een simpel geheugensteuntje is:

  • Alles wat eindigt op -ose, zoals dextrose, fructose, glucose en sacharose;
  • Alle termen waarin ‘suiker’ genoemd staat, zoals: druivensuiker, kokosbloesemsuiker, maissuiker, palmsuiker en rietsuiker;
  • Alles wat eindigt op de woorden honing, nectar, siroop en stroop.

Hieronder nog wat voorbeelden waaronder suiker wordt verdoezeld als schuilnaam:

  • Dextrose, fructose, glucose, maltodextrine, maltose, sacharose, sucrose,
  • Basterdsuiker, bietsuiker, druivensuiker, fruitsuiker, kokosbloesemsuiker, kristalsuiker, melksuiker, moutsuiker, palmsuiker, rietsuiker, vanillesuiker
  • Agavesiroop, ahornsiroop, caramel, dadelstroop, esdornsiroop, fructosestroop, glucosestroop, glucose-fructosestroop, honing, kandij, maisstroop, maple syrup, melasse, nectar, tarwestroop.

Heb je een suiker ontdekt in de ingrediëntendeclaratie? Als dit vooraan de ingrediëntenlijst genoemd wordt, dan kun je er vanuit gaan dat het voedingsmiddel veel suiker bevat. Maar hoeveel suiker, dat kun je bekijken in de voedingswaardetabel onder het kopje suiker.

No sugar please

Schuilnamen voor smaakversterkers

Smaakversterker wordt ook wel omschreven als vetsin, mononatriumglutamaat, MSG of E621. Tevens kan er smaakversterker in een product zitten als er gistextract, kunstmatige of natuurlijke aroma’s en maltodextrine in het product zitten.

Vuistregels voor het lezen van een etiket:

  • Een producent is verplicht om alle ingrediënten in afnemende volgorde te vermelden in de de ingrediëntendeclaratie. De stof die in de grootste hoeveelheid is toegevoegd, wordt dus als eerste vermeld;
  • Hoe minder ingrediënten er worden vermeld in de ingrediëntendeclaratie, des te puurder is het product;
  • De voedingswaarde van een product wordt in de voedingswaardetabel meestal per 100 gram vermeld, of per portie. Let hierop wanneer je wilt kijken hoeveel suiker een product bijvoorbeeld bevat;

Mijn tip om het zo gemakkelijk mogelijk te houden voor je? Eet zo puur mogelijk! En vermijd lange ingrediëntenlijsten. Herken je een woord niet? Dan kun je er vanuit gaan dat het ongezond is! Succes 🙂

 

Over de schrijver
Reactie plaatsen